Żyjemy w czasach, kiedy stres dotyka każdego z nas.
Umiejętność radzenia sobie z nim posiada niewielu, więc skazani jesteśmy na jego negatywne skutki. Czujemy się zmęczeni, jesteśmy nerwowi, doświadczamy bólów głowy, zaburzeń pamięci, mamy kłopoty ze snem, jesteśmy rozdrażnieni, czujemy niepokój.
Tabletki, alkohol i wiele innych metod, którymi próbujemy sobie radzić ze skutkami nadmiernego stresu dają tylko chwilową ulgę, bo w rzeczywistości ich pomoc jest tylko pozorna. Nieliczni, którzy mają czas i pieniądze mogą sobie pozwolić na fachową pomoc i to pod warunkiem, że uświadamiają sobie prawdziwą przyczynę swoich kłopotów. Większość z nas cierpi w milczeniu mając nadzieję, że kiedyś to się zmieni, ale nadzieje te są złudne. Z czasem jest jeszcze gorzej, nadmierny stres przyjmuje postać chroniczną prowadząc do poważnych zaburzeń zdrowia. Co to jest stres?
Stres można określić jako reakcję organizmu na wszelkie stawiane mu zadania. Takim zadaniem może być zarówno próba zdobycia pracy, jak również przystosowanie się organizmu do funkcjonowania w warunkach zewnętrznych np. w hałasie.
Czy stres zawsze jest zły?
Stres jest naturalną, nieuniknioną częścią naszego życia, dlatego towarzyszy każdemu z nas. Jest reakcją na codzienne wyzwania i życiowe zmiany - nie tylko negatywne, ale i pozytywne. Stresujący może być egzamin na studia, ale również pierwsze spotkanie z sympatią.
Pewien optymalny poziom stresu jest niezbędny dla efektywnego funkcjonowania człowieka, ponieważ działa na nas mobilizująco. Zbyt niski poziom stresu powoduje spadek motywacji, apatię i znudzenie. Lecz zbyt wysoki napięcie, trudności z koncentracją, lęk i fizyczne zmęczenie.
To nie sam stres jest niebezpieczny dla człowieka, ale to jak na niego reagujemy.
W Polsce w ciągu roku doznaje udaru mózgu około 70 000 ludzi, są to dane jedynie szacunkowe, gdyż wciąż brakuje dokładnego rejestru wszystkich przypadków. Odległe rokowanie dla większości z nich jest niepomyślne, co oznacza zgon z powodu udaru lub znaczny stopień niepełnosprawności. Prawdopodobnie około 400 000 ludzi w Polsce żyje z trwałymi następstwami udarów mózgu. Udar mózgu jest trzecią co do częstości przyczyną umieralności oraz główną przyczyną trwałej niesprawności u dorosłych ludzi w naszym kraju.
Wyróżnia się dwa rodzaje udaru mózgu: niedokrwienny oraz krwotoczny. Udary niedokrwienne stanowią około 80% wszystkich udarów mózgu, a udary krwotoczne odpowiednio 20%. Udar niedokrwienny wywołany jest brakiem przepływu krwi w naczyniu mózgowym i następowym uszkodzeniem mózgu w mechanizmie niedotlenienia, braku dostawy glukozy i niemożności usuwania produktów przemiany materii (powstaje zawał mózgu). Do zamknięcia tętnicy wewnątrzmózgowej dochodzi w wyniku umiejscowienia się w jej świetle skrzepliny pochodzącej z serca lub ze zwężonych przez proces miażdżycowy dużych tętnic domózgowych. Ponadto w przypadku zmienionych chorobowo małych tętnic może również dojść do ich zamknięcia. Pęknięcie zmienionego miażdżycowo naczynia mózgowego prowadzi do wynaczynienia krwi bezpośrednio do mózgu i powstania krwiaka śródmózgowego (jest to udar krwotoczny, czyli wylew krwi do mózgu), który rozpiera i uciska mózg prowadząc do wystąpienia objawów neurologicznych. Odcinkowo poszerzona tętnica mózgowa (tzw. tętniak) może pęknąć w przestrzeni między oponami otaczającymi mózg, powodując wystąpienie krwotoku podpajęczynówkowego.
Jak uniknąć udaru mózgu?
Przyczyny udaru mózgu i zawału serca są podobne. Polegają one na zmianach miażdżyco-zakrzepowych w naczyniach krwionośnych. Zmiany te są częściej spotykane u osób z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą i hiperlipidemią, a także u osób palących papierosy, otyłych oraz u osób w podeszłym wieku. Nie wszystkie z tych czynników zwiększają w równym stopniu ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Jedynie podeszły wiek, nadciśnienie tętnicze i palenie papierosów są niezależnymi czynnikami ryzyka udaru mózgu. W profilaktyce udarów największe korzyści przynosi zatem leczenie nadciśnienia tętniczego oraz całkowite zaprzestanie palenia papierosów.
Jakie są objawy udaru mózgu?
Najczęstszymi objawami neurologicznymi u chorych z ostrym udarem mózgu są: *Drętwienie twarzy oraz kończyn, a szczególnie uczucie znieczulenia całej połowy ciała *Osłabienie siły mięśniowej kończyn, a szczególnie paraliż całej połowy ciała *Wykrzywienie ust *Zaburzenia świadomości *Trudności w mówieniu lub rozumieniu mowy *Zaburzenia widzenia jedno-lub obuoczne *Zaburzenia chodzenia, zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów *Silny ból głowy, nudności i wymioty *Upadek i utrata przytomności
Program "Pamiętaj o Sercu" jest programem edukacji zdrowotnej i ma na celu dotarcie do możliwie najszerszych kręgów społeczeństwa z wiedzą o przyczynach powstawania i możliwościach zapobiegania chorobom układu sercowo-naczyniowego poprzez odpowiednią profilaktykę. Koordynatorzy Programu "Pamiętaj o Sercu", w ramach prowadzonych w jego ramach działań, przekonują, że wystarczą często niewielkie modyfikacje w naszym trybie życia, aby znacząco zmniejszyć zagrożenie chorobami serca.
Na wiele czynników, od których zależy zdrowie naszego serca mamy lub możemy mieć wpływ, a profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego, choć wymaga wprowadzenia zmian w naszych przyzwyczajeniach, nie musi się wiązać z rezygnacją z radości życia.
Czasami same słowa brzmią bezdźwięcznie i pusto, nie przekazują emocji, które trwają w naszym wnętrzu. Ale można je wzbogacić i tchnąć w nie życie.
Ekspresja mimiczna, ton głosu czy liczne gesty - są tym, co pozwala nam na lepsze przekazanie tego, co czujemy. Gdy nie widzimy osoby, jej słowa mogą być tylko dźwiękami, nabierają swoich barw dopiero, gdy współbrzmią z całym językiem ciała. Otrzymujemy wtedy pełny odbiór komunikatu skierowanego do nas. Łączymy ze sobą jak kawałki puzzli informacje, które słyszymy i które widzimy. Taka komunikacja z innymi zapewni nam wspólną płaszczyznę porozumienia.
Jakość naszych relacji z innymi ludźmi zależy od wielu czynników. Można by stworzyć dosyć długą listę tego, co wpływa w pozytywny bądź negatywny sposób na nasze kontakty z innymi. Ja chciałabym się skoncentrować na tym, co mówi do nas nasze ciało, ale i też pośrednio wygląd zewnętrzny. Czyli coś, co można by nazwać kodem zewnętrznych zachowań.
Na początku warto wiedzieć, że nasz komunikat składa się z trzech części, na które składają się procentowo: słowa stanowiące 7%, głos (siła, wysokość, rytm) to 38% i aż 55% komunikatu stanowią ruchy ciała (głównie mimika twarzy). Jeśli najwięcej mówią do nas ruchy ciała i to z nich czerpiemy najwięcej informacji o naszych rozmówcach - to przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo, co pewne gesty mogą oznaczać. A wtedy na pewno lepiej odczytamy to, co ktoś naprawdę chce nam przekazać.
Wiemy już, że komunikacja w relacjach między ludźmi odbywa się ciągle, nawet wtedy, gdy nie wypowiadamy żadnych słów. Ponieważ to nasze ciało przejmuje wtedy prym i mówi o naszych uczuciach i postawach.
Ważna jest świadomość własnego ciała tzn. nie jest to łatwe, ale można nauczyć się odbierać sygnały pochodzące z naszego organizmu. Psychosomatyka oznacza, że istnieje związek pomiędzy psychiką i ciałem. Jeśli nie jesteśmy w dobrym humorze, zapewne nasze ciało będzie również o tym mówiło i nie tylko nam, ale innym też. Jeśli będzie nas coś bolało to będziemy w złym humorze.
Takie powiązanie ze sobą tych dwóch sfer ma swoje zalety. Jedną i najważniejszą jest to, że gdy będziemy posiadać umiejętność uważnego przyglądania się sobie i innym to z wyglądu i z zachowania się osoby możemy wiele odczytać . Każdy z nas chciałby mieć do dyspozycji taką zdolność odczytywania człowieka z wyglądu i z zachowania. Znacznie ułatwia to odbiór prawdziwych intencji drugiego człowieka.
Rozważmy taką sytuacje. Słowami potrafimy kłamać – oczywiście nie wszyscy, – ale nasze ciało tak łatwo tego nie potrafi. Na co zwrócić tutaj uwagę, a więc na coś, co nazywa się zgodnością pomiędzy zasadniczymi gestami, mikrosygnałami ciała i wypowiadanymi słowami. Na przykład otwarte dłonie są kojarzone ze szczerością, ale kiedy osoba, która kłamie trzyma je właśnie w taki sposób i uśmiecha się miło, to zdradzić ją mogą mikrogesty, czyli np. mimika twarzy.
W związku z powyższym przykładem należy łączyć ze sobą wszystkie sygnały, które pochodzą od innych i są skierowane do nas. Tylko w taki sposób możemy odnaleźć spójność w komunikatach. A co najważniejsze odebrać właściwy przekaz i nie dać się oszukać innym. Bycie świadomym takich drobnych mikrosygnałów zapewni nam większą przejrzystość informacji.
W jaki sposób zachowania i gesty mogą być odbierane, co mówią o nas samych, o naszym nastawieniu, postawie i o czym należy pamiętać w odczytywaniu człowieka z wyglądu i z zachowania. Niejednokrotnie obserwując ludzi zwracam szczególną uwagę, jakie gesty pojawiają się w ich przekazie. To one wspomagają nasze słowa w tym, co chcemy wyrazić. Podnoszą efektywność przekazu werbalnego nadawcy i skuteczność odczytywania go przez odbiorcę.
Wymieniając kilka popularnych gestów takich jak: kciuk w górę, gest „figi", gest „V", czy gest „rogów", zdaję sobie sprawę z tego, że są one prawdopodobnie bardzo dobrze znane i wyrażają naszą ogólną postawę skierowaną do czegoś lub kogoś.
Takich niewerbalnych znaków posiadamy znacznie więcej, aby się o tym przekonać wystarczy dokładnie się przyjrzeć innym. Proponuję takie proste zadanie, siądź przed telewizorem, wyłącz głos i zwracaj uwagę na to, jakie ruchy wykonują ręce, dłonie, nogi, twarz czy głowa ludzi. Spróbuj odgadnąć, co te osoby mogą do siebie mówić, co czują i co chcą nam przekazać. Właśnie w taki sposób możemy nauczyć się przywiązywać większą uwagę do mowy ciała.
Temat tego, jakie gesty istnieją i co oznaczają jest bardzo szeroki, dlatego chciałabym jedynie ogólnie wspomnieć o kilku z nich. Na początek zwróćmy uwagę na 2 różne style uścisku dłoni. Energiczne podanie dłoni wnętrzem do dołu daje odbiorcy małą szansę na nawiązanie równorzędnej relacji. Natomiast intencja podwójnego uścisku dłoni jest okazaniem szczerości, zaufania lub głębokości uczuć do odbiorcy. Ale nie zawsze te same gesty są interpretowane w identyczny sposób.
Bardzo ważne jest to, abyśmy potrafili uwzględnić znaczenie danej sytuacji. Przyjrzyjmy się następującym zachowaniom. Gest krzyżowania rąk czy nóg ma podwójne znaczenie: albo informuje nas o negatywnym i defensywnym nastawieniu albo może oznaczać, że komuś po prostu jest zimno i chce się w ten sposób rozgrzać. Ogólna sytuacja i jej warunki rozstrzygają, którą interpretacje wybierzemy. Również odizolowanie od siebie poszczególnych gestów jest niebezpieczne. Standardowe skrzyżowanie nóg, gdy siedzimy nie musi nic oznaczać, ale gdy pojawia się wraz ze skrzyżowaniem ramion osoba prawdopodobnie wycofuje się z rozmowy i okazuje dezaprobatę.
Również ogólna postawa ciała może wiele powiedzieć o nas. Ciało skulone, zgarbione oznacza wycofanie, a wyprostowane z podniesioną głową wskazuje na pewność siebie. Ale tutaj proponowałabym uwzględnić naturalną postawę ciała danej osoby i jej stan zdrowia.
Z sylwetką, którą przyjmujemy wiąże się prosta technika. Jeśli chcemy złagodzić napięcie rozmówcy to bardzo dobrym sposobem jest naśladowanie postawy jego ciała – należy jednak robić to dyskretnie. Z początku staraj się, by ułożenie twego ciała było niczym lustrzane odbicie drugiej osoby. Po pewnym czasie zacznij wprowadzać własne zmiany. Zobaczysz po pewnym czasie, że rozmówca sam zacznie Cię nieświadomie naśladować.
Często spotyka się osoby, którym świadome i kontrolowane wyrażanie jakichkolwiek uczuć przychodzi z wielką trudnością. W kontakcie z takimi osobami znajomość kodu zewnętrznych zachowań może okazać się bezcenna.
Szczególnie ciekawe wydają się gesty rąk przy twarzy. Znajdują się one na wysokości oczu, więc są z pewnością łatwiej zauważalne. Oto, co oznacza kilka z nich, przyjrzyjmy im się dokładniej. Kinetyka, czyli komunikacja ciałem stanowi niezwykle ważny element w porozumiewaniu się z innymi ludźmi. W związku z tym chciałabym zwrócić teraz uwagę na kilka gestów, które wykonują nasze dłonie.
Pierwszym przykładem będzie: „Strażnik ust" – wygląda to tak, że dłoń zasłania usta a kciuk naciska szczękę. Jeśli w trakcie swojej wypowiedzi człowiek w ten sposób zasłania sobie usta, oznacza to, że mówi kłamstwo. Jeśli robi to w czasie twojej wypowiedzi to jest to znak, że według niego ty kłamiesz. Wielu ludzi próbuje ukryć ten gest udając gwałtowny kaszel. Należy dokładnie przyjrzeć się czy rzeczywiście tak nie jest, że osoba jest np. przeziębiona. Podobną interpretacje ma dotykanie nosa, czyli delikatne pocieranie go lub stukanie w nos.
Pocieranie oka może oznaczać zwątpienie lub kłamstwo. Natomiast pocieranie ucha jest próbą uniknięcia przez słuchacza „słuchania zła", tzn., jeśli nie podoba mu się to, co ktoś mówi. Wyginanie ucha, aby zasłonić wejście do niego, jest sygnałem, że słuchacz usłyszał wystarczająco dużo lub, że chce mówić. Drapanie się po szyi palcem wskazującej ręki, której używa się do pisania – to znak wątpliwości lub niepewności.
Odciąganie kołnierzyka bluzki, oznacza, że osoba kłamie i spodziewa się, że ktoś ją zdemaskuje, albo inna interpretacja, gdy ktoś odczuwa złość lub frustracje. Palce w ustach, sygnalizują, że człowiek czuje, że jest na niego wywierana presja, jest to też uzewnętrznienie wewnętrznej potrzeby poczucia bezpieczeństwa.
Gdy słuchacz zaczyna podpierać głowę jest to sygnał, że odczuwa znudzenie i musi podtrzymywać ją rękami, żeby nie zasnąć. Bębnienie palcami po stole i szuranie stopami po podłodze to sygnały zniecierpliwienia.
Symbolem oceniania jest zamknięta dłoń spoczywająca na policzku, często z wyprostowanym do góry palcem wskazującym. Natomiast, gdy palec wskazujący jest skierowany pionowo do góry wzdłuż policzka, a kciuk podpiera podbródek, słuchacz wyraża negatywną lub krytyczną ocenę mówcy lub tego, o czym mówi.
Gdy pocieranie podbródka następuje wraz ze skrzyżowaniem rąk i nóg to decyzja, jaką podejmuje osoba w danej chwili będzie negatywna dla odbiorcy. Jeśli pocieranie podbródka następuje wraz z postawą otwartą to decyzja będzie pozytywna dla odbiorcy.
Wymieniając tych kilka przykładów, jestem świadoma tego, że w rzeczywistości jest ich znacznie więcej, a ich interpretacja znaczeniowa może się różnić. O tym jaką analizę danego gestu wybierzemy, zależeć będzie od kontekstu, zgodności i kultury w której się znajdziemy.
Jeszcze na koniec kilka słów o roli wyglądu w komunikacji niewerbalnej. Czy można odczytać człowieka z wyglądu? Na to pytanie odpowiem: i tak i nie. Za odpowiedzią „nie" przekonuje fakt, że każdy z nas jest jedyną i niepowtarzalną osobowością niepoddającą się szczegółowym klasyfikacjom według jakiegoś szablonu. Ale jednocześnie do odpowiedzi za „tak" odnosi się to, że posiadamy wspólne cechy z innymi ludźmi, podobnie możemy się ubierać, gestykulować czy mówić.
Najważniejszy wniosek, jaki z tych argumentów wypływa to taki, że można przyswoić sobie praktyczną wiedzę na temat interpretacji wyglądu, ale należy ją stosować z przymrużeniem oka tzn. warto wiedzieć, że nie zawsze ten sam np. styl ubierania oznacza to samo.
Analizując całą sylwetkę ciała, zaczynamy od sfery podświadomości, której symbolem są nogi, poprzez tułów będący sferą świadomości kończąc na głowie, która odpowiada sferze nadświadomości. Tylko łącząc ze sobą te wszystkie informacje z tych trzech sfer możemy uzyskać spójny obraz osoby.
Jeśli chodzi o wygląd to możemy brać pod uwagę bardzo wiele aspektów: mogą to być np. kolory, jakie dana osoba preferuje i w jakie lubi się ubierać. Każdy kolor posiada swoje znaczenie, może nie zawsze jest ono takie samo, ale generalnie zauważamy związek koloru ubrania np. z nastrojem. Pod uwagę bierze się również indywidualne upodobania do barw niekoniecznie podyktowane zgodnością z emocjami. Ale myślę, że warto wiedzieć, co dana kolorystyka może oznaczać.
I tak posługując się znaczeniami w naszym języku możemy dokonać zestawień: czerwony określa - potrzebę aktywności, różowy - próbę skupienia się nad sobą, pomarańczowy - dążenie do osiągnięcia celów, które odpowiadają za nasze szczęście, żółty – potrzebę kontaktów z innymi, zielony-potrzebę równowagi wewnętrznej, niebieski - chęć tworzenia czegoś oryginalnego, granatowy - podkreśla naszą odpowiedzialność i chęć kontrolowania świata zewnętrznego, fioletowy - poszukiwanie odpowiedzi na pytania dotyczące duszy i religii, brązowy - brak wiary w siebie i niepewności przyszłości, czarny - próba skoncentrowania się na sobie i kolor żałoby, smutku, biały - potrzeba przestrzeni i lubienia jak coś się wokół dzieje, szary - pragnienie spokoju wewnętrznego i zewnętrznej potrzeby równowagi. Takiej wiedzy nie należy oczywiście zbytnio ufać, ale warto ją posiadać.
Również w wyglądzie odgrywają znaczącą rolę np. styl ubierania się. Może on przekazywać informacje o naszym stylu życia. Sportowy, luźny czy elegancki wskazuje na to, jaka aktywność życiowa jest dla nas ważna. Można również różnie postrzegać rodzaj obuwia, dodatków czy nawet fryzury. Ale to wszystko już jest opatrzone luźną i swobodną interpretacją. Nie mniej jednak też wydaje mi się ciekawe i warte uwagi.
Stosowania i rozumienia mowy ciała można się dość łatwo nauczyć. Od dziecka przyswajamy sobie tą wiedzę. Rzadko spotyka się osoby niezdolne do tego, aby odczytać emocję gniewu czy lęku.
Chciałabym każdego zachęcić nie tylko do słuchania słów, ale łączenia ich z całą mową ciała. Wzrośnie nie tylko nasza samoświadomość, ale odkryjemy również wiele tajemnic naszego ciała. Ponadto o wiele lepiej zrozumiemy, co inni chcą nam przekazać.
Warto jednak pamiętać, że jeśli potrafimy dostrzegać gesty u innych to nie jest to tożsame z tym, że jesteśmy również świadomi sygnałów dawanych przez własne ciało. A więc już od dzisiaj zacznij nie tylko uważnie słuchać, ale i też uważnie przyglądać się!
Chcesz pozbyć się nałogu a boisz się że przytyjesz?
Skorzystaj z poniższych wskazówek
* trzymaj kontrolę - prowadź dziennik - zapisuj wszystko co jesz,
* dbaj o zdrowe odżywianie - jedz regularnie, o stałych porach,
* pozwól sobie na małe przekąski - marchewki, jabłka,
* zacznij ćwiczyć - poszukaj sportu, który będzie Ci sprawiał przyjemność,
* dbaj o relaks - ćwicz jogę, tai-chi, medytuj,
* sprawiaj sobie drobne przyjemności - pójdź na masaż, do kosmetyczki, na kawę z przyjaciółką.
Pamiętaj, na rzucenie palenia nigdy nie jest za późno! Twój organizm może się zregenerować i przynajmniej częściowo zniwelować szkody spowodowane przez nałóg. Im wcześniej to zrobisz, tym lepiej!
Zespół zaburzeń metabolicznych jest coraz częściej występującym schorzeniem powiązanym z cukrzycą typu II. Jest on głównym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej.
Zespół zaburzeń metabolicznych jest powszechny, śmiercionośny, uleczalny i słabo poznany
Zespół zaburzeń metabolicznych jest skutkiem pierwotnego schorzenia, jakim jest oporność na insulinę.
Wszystkie nieprawidłowości metaboliczne mogą doprowadzić do chorób układu krążenia - jeśli występuje kila z nich wówczas ryzyko chorób układu krążenia oraz przedwczesnej śmierci jest bardzo wysokie.
Charakterystyczne zaburzenia wchodzące w skład metabolicznego syndromu :
* insulinooporność,
* nadciśnienie,
* nieprawidłowości w krzepnięciu krwi,
* niski poziom cholesterolu HDL i wysoki LDL,
* wysoki poziom trójglicerydów.
Głównym zaburzeniem jest insulinooporność. Ma ona miejsce, gdy tkanki nie reagują normalnie na insulinę. W rezultacie organizm wytwarza więcej insuliny, próbując przezwyciężyć oporność na nią. Podwyższony poziom insuliny pośrednio i bezpośrednio prowadzi do innych zaburzeń metabolicznych obserwowanych u pacjentów. Bardzo często oporność na insulinę jest tak poważna, że bezpośrednio przekształca się w cukrzycę typu drugiego. Jeśli pojawia się cukrzyca, wzrasta i tak wysokie ryzyko komplikacji chorób układu krążenia.
Kto choruje na metaboliczny zespół zaburzeń?
Uważa się, że występuje on w całych rodzinach. Rodziny, w których występują przypadki cukrzycy typu II w wysokim stopniu są zagrożone metabolicznym syndromem . Członkowie zagrożonych rodzin prowadzą siedzący tryb życia i są otyli. Prawda jest taka, że dzięki ćwiczeniom fizycznym oraz utracie wagi najczęściej
można zapobiec syndromowi (podobnie jak cukrzycy typu drugiego).
Każda osoba z nadwagą, która wykonuje mało ćwiczeń fizycznych, powinna zbadać poziom glukozy, lipidów i zmierzyć ciśnienie krwi, co ujawni możliwość wystąpienia syndromu . Jest to istotne szczególnie wtedy, gdy w rodzinie tej osoby byli już chorzy na cukrzycę typu II.
Leczenie insulinooporności.
Chociaż nie ma leków, które bezpośrednio znoszą insulinooporność wywołującą syndrom , jest na to inny sposób - dieta i ćwiczenia. Pacjenci powinni dołożyć wszelkich starań, aby obniżyć wagę ciała do poziomu nieprzekraczającego masy idealnej o więcej niż 20% (uwzględniając wiek i wzrost). Najlepsza jest
niskokaloryczna dieta zawierająca mało cholesterolu oraz duże ilości owoców, warzyw i błonnika. Pacjenci powinni również wykonywać ćwiczenia przez minimum 20 minut dziennie. Jeśli jednocześnie zastosują odpowiednią dietę i będą ćwiczyć, ustąpi większość nieprawidłowości związanych z syndromem .
Natura i metabolizm osób z syndromem znacznie utrudniają osiągnięcie powyższych celów. W takich przypadkach każde zaburzenie metabolizmu należy leczyć indywidualnie. Leczenie nieprawidłowości związanych z lipidami.
Nieprawidłowe poziomy lipidów związane z syndromem (niski HDL, wysoki LDL i wysoki poziom trójglicerydów) ulegają znaczącej poprawie, jeśli wprowadzi się ćwiczenia i zgubi zbędne kilogramy. Terapia powinna koncentrować się na obniżeniu poziomu LDL. Kiedy LDL zostanie odpowiednio obniżony, wówczas należy skoncentrować się na redukcji trójglicerydów oraz podwyższeniu HDL. Skuteczna terapia często wymaga użycia statyn albo jednego z fibratów lub też kombinacji statyn i niacyny lub fibratów.
Leczenie zaburzeń krzepnięcia krwi.
Pacjenci z syndromem mają kilka zaburzeń koagulacji, przez co ich krew łatwiej krzepnie wewnątrz naczyń
krwionośnych. Skrzepy te są często czynnikiem sprzyjającym rozwojowi ataków serca. Pacjenci, u których występuje metaboliczny syndrom powinni zażywać aspirynę, aby zapobiegać powstawaniu skrzepów.
Leczenie nadciśnienia.
Wysokie ciśnienie krwi występuje u więcej niż połowy osób z metabolicznym syndromem. Jeśli wysokie ciśnienie krwi występuje wraz z insulinoopornością, staje się bardzo ważnym czynnikiem ryzyka. Najnowsze badania sugerują, że skuteczne leczenie nadciśnienia u pacjentów chorych na cukrzycę może znacząco obniżyć ryzyko śmierci i chorób serca.
Większość chorób nie jest przekazywana dziedzicznie, dziedziczony jest nieprawidłowy tryb życia, który w rezultacie jest przyczyną wielu chorób (to tak jak dziedziczymy sposób w jaki obchodzimy święta Bożego Narodzenia). Przewlekłe zmęczenie
Z życia wiemy, że lekarz wysłuchujący skarg na temat naszego zmęczenia,reaguje słowami, że należy wypocząć i zmniejszyć tępo życia. Robimy sobie różne badania i wyniki tych badań są dobre. Mija następny
miesiąc i nie ma poprawy. Do przewlekłego zmęczenia może dojść z indywidualnie zmiennych przyczyn i to od Ciebie tak naprawdę zależy, czy podjęta walka zakończy się sukcesem. Zdecydowanie warto powalczyć ponieważ na efekty nie trzeba długo czekać a przecież chodzi o Twoje zdrowie.
Pozostawanie organizmu w stanie przewlekłego zmęczenia jest pracą nad rozwojem chorób cywilizacyjnych i spadkiem odporności immunologicznej.
Przyczyną zmęczenia może być:
1. Złe odżywianie (najadam się nie odżywiam)
2. Niedobór witamin, minerałów, białek i enzymów
3. Zanieczyszczenie organizmu (toksemia)
4.Używki (alkohol, papierosy, kawa, narkotyki)
5. Nadmiar zjedzonych słodyczy
6. Candida Albicans - pasożytniczy grzyb
7. Zmęczenie fizyczne i psychiczne
8. Zaburzenia snu, bezdech senny, chrapanie
9. Skażenie środowiska, smog elektromagnetyczny
10.Nadużywanie leków, głodówka oraz diety oczyszczające
11.Pracoholizm
12.Siedzenie w domu (brak realizacji zawodowych przez osoby siedzące w domu)
Złe nawyki w życiu codziennym, które powodują spadek odporności immunologicznej, niedotlenienie i choroby u niemowląt, dzieci i dorosłych.
Niemowlęta:
- Rozpieszczanie , noszenie na rękach - w chwili gdy My się zbuntujemy i czegoś nie damy lub nie weźmiemy na ręce niemowlę przeżywa stres, ponieważ ma uczucie utraty bezpieczeństwa i zaufania.
- Wszelkiego rodzaju silne emocje, przy dziecku należy zachować spokój i nie przekazywać mu swojego napięcia emocjonalnego.
- Nie dawać za jasnego światła
- Awantury w domu, hałas i nie zadowolenie
- Rozmawiać z dzieckiem należy radośnie nawet kiedy jest nam źle - dziecko to odczuwa i przeżywa stres nie rozumie co się dzieje,jest zagrożone, czuje niepokój ,stres.
Stres powoduje spadek odporności, dochodzi do osłabienia co sprzyja rozwojowi "Typowych chorób dziecięcych "
Dzieci :
- Brak ciepła i miłości -później ciężko jest to nadrobić
- Oziębłość uczuciowa
- Przymus-brak rozwoju swojej kreatywności
- Strach w szkole i w domu, dzieci takie nie mają poczucia swojej wartości
- Obżarstwo
- Przymus jedzenia o tej samej porze
- Zmuszanie do jedzenia
- Zazdrość, potrzeba dominacji, mściwość
- Rozpieszczanie
- Brak poczucia wewnętrznego samozadowolenia
- Nadmiar spożywanych słodyczy
- Brak pełnowartościowego jedzenia
Wszystkie te procesy wywołują stres , w konsekwencji spadek energii -toksemie i spadek odporności immunologicznej. Przy spadku odporności pojawiają się często infekcje wirusowe i bakteryjne. Podawanie
antybiotyków pogarsza ten stan i nie rozwiązuje problemów.
Dorośli :
Przyczyną spadku odporności u dorosłych na pierwszym miejscu jest stres. Doskonale wiemy, że problemy będą zawsze i może dlatego pamiętamy szczęśliwe chwile bo jest ich zdecydowanie mniej.
Przecież każdy z nas doskonale wie, że życie składa się z sytuacji planowanych i niezaplanowanych czyli naszych małych i dużych problemów, które musimy lub powinniśmy rozwiązać lub wręcz chcemy, ponieważ
przybliżają one nas do zrealizowania swoich planów. Między tymi problemami pojawiają się chwile radości duże, małe i ogromne.Takie jest po prostu Życie. W związku z tym musisz brać pod uwagę rzeczywistość i w niej funkcjonować i nad nią panować tak, aby jak najkorzystniej i najszczęśliwiej przejść przez każdy dzień. Na to nie nmasz wpływu jak każdy, natomiast masz wpływ na rozwiązanie problemu lub zrelaksowanie się jeżeli sobie to zaplanujesz !!!. Nie możemy patrzeć na problem jak małe dziecko, które wyobraża sobie potwory ogromne, straszące po nocach !!! Przecież potwory nie istnieją, powstają one w naszych głowach, i my sami stymulujemy się negatywnie lub pozytywnie. Od Ciebie zależy jakie będą potwory a mała radość może stać się ogromną radością zależy jak ją ubierzesz w swojej wyobraźni? Co możemy zrobić, aby stres się nie kumulował?
- należy uprawiać sport rekreacyjnie
- korzystać z różnych form relaksu (kino, teatr, medytacje)
- posiadać wsparcie wśród bliskich
- umiejętność rozdzielenia pracy, obowiązków od życia domowego
Dlaczego warto ćwiczyc?!
- poprawia ukrwienie narządów, wzmacnia serce
- przyspiesza przemianę materii
- pomaga w utracie zbędnych kilogramów i ma wpływ na prawidłową pyralstykę jelit
- zwiększa pojemność oddechową płuc
- zapewnia dobrą kondycję stawów, pobudza wydzielanie mazi w torebkach stawowych, gwarantuje lepsze odżywianie chrząstek
- zwiększa stopień mineralizacji kości - chroni przed osteoporozą
- zapobiega żylakom.
Posty
