,,Idziesz wolno po pustej plaży. Południowe słońce mocno przypieka Twoją skórę. Pod stopami czujesz gorący piasek. Widzisz bawiące się w oddali dzieci. Słyszysz krzyki mew krążących nad plażą.
Musisz zmrużyć oczy, bo razi Cię odbijające się w wodzie słońce. Wyraźny, spokojny szum fal działa na Ciebie relaksująco. Łagodny wiatr muska Twoją twarz i owiewa ciało. Z drogi w pobliżu dobiega narastający warkot motocykla.''
By zrozumieć ten opis, wewnętrznie widziałeś, słyszałeś i czułeś to, co właśnie przeczytałeś. Działo się to bez udziału Twojej woli, automatycznie. Ta rzeczywistość zaistniała w Twojej wyobraźni, poruszyła
znajome odczucia. Ten opis wywołał rezonans w Twoim umyśle, zaistniał w Twoim wnętrzu.
Tak właśnie odbieramy rzeczywistość. Pozwalamy, by nas dotykała i w efekcie nas kształtowała.
Materialna struktura mózgu nie jest nam dana raz na zawsze. Ciągle powstają i rozwijają się nowe połączenia i ciągle też ulegają pomniejszeniu i zanikają.
W dzieciństwie, i w pewnym stopniu również w młodości, ilość połączeń między neuronami wzrasta dzięki naturalnym procesom rozwojowym.Jeśli są wykorzystywane i wzmacniane, zostają na trwale włączone w strukturę mózgu.
Dzieciństwo to okres, w którym buduje się fizyczną strukturę mózgu. Z wykorzystaniem tej struktury odbywa się i będzie się odbywać w przyszłości myślenie, odczuwanie, uczenie się.
Nieużywane neurony zanikają bezpowrotnie. Dlatego dzieciństwo to szczególnie ważny okres w życiu. Zaległości z tego okresu nadrabia się z trudem lub nawet jest to niemożliwe.
W życiu dorosłym nie ma już okresów burzliwego rozwoju mózgu. Komórki nerwowe zanikają i często są dodatkowo niszczone przez stres czy zanieczyszczenia środowiskowe.
Jednak w każdym wieku to właśnie intensywna praca umysłu powoduje, że pojawia się coraz więcej dendrycznych rozgałęzień. Dzięki procesom uczenia się wytwarzane są nowe połączenia synaptyczne.
Im intensywniej używamy mózgu tym bardziej on „rośnie”. Później te połączenia są układane w taki sposób, by wzrosła efektywność myśli. Układ ten zmienia się przez całe nasze życie!
Uczenie się to rozbudowa mózgu – naszej fizycznej bazy postrzegania i rozumienia świata. Opierając się na wyjściowych wzorach, w każdym momencie, poprzez dalsze uczenie się formujemy coraz bardziej skomplikowane sieci nerwowe.
Doskonalące się sieci umożliwiają dalsze poszerzanie naszego pojmowania i naszych umiejętności. To, w jakim kierunku i z jaką intensywnością przebiega ten rozwój, zależy od nas. Sami projektujemy i budujemy nasz własny układ nerwowy.
Dokonuje się to dzięki temu, że wykazujemy aktywność – zdobywając wiedzę, pracując, bawiąc się. Dzieje się to poprzez nasze zmysły, uczucia i ruch. Dzieje się to w taki sposób i w takim zakresie, aby nasz umysł mógł sprostać naszym wymaganiom, przekonaniom i wyzwaniom.
W dzieciństwie, i w pewnym stopniu również w młodości, ilość połączeń między neuronami wzrasta dzięki naturalnym procesom rozwojowym.Jeśli są wykorzystywane i wzmacniane, zostają na trwale włączone w strukturę mózgu.
Dzieciństwo to okres, w którym buduje się fizyczną strukturę mózgu. Z wykorzystaniem tej struktury odbywa się i będzie się odbywać w przyszłości myślenie, odczuwanie, uczenie się.
Nieużywane neurony zanikają bezpowrotnie. Dlatego dzieciństwo to szczególnie ważny okres w życiu. Zaległości z tego okresu nadrabia się z trudem lub nawet jest to niemożliwe.
W życiu dorosłym nie ma już okresów burzliwego rozwoju mózgu. Komórki nerwowe zanikają i często są dodatkowo niszczone przez stres czy zanieczyszczenia środowiskowe.
Jednak w każdym wieku to właśnie intensywna praca umysłu powoduje, że pojawia się coraz więcej dendrycznych rozgałęzień. Dzięki procesom uczenia się wytwarzane są nowe połączenia synaptyczne.
Im intensywniej używamy mózgu tym bardziej on „rośnie”. Później te połączenia są układane w taki sposób, by wzrosła efektywność myśli. Układ ten zmienia się przez całe nasze życie!
Uczenie się to rozbudowa mózgu – naszej fizycznej bazy postrzegania i rozumienia świata. Opierając się na wyjściowych wzorach, w każdym momencie, poprzez dalsze uczenie się formujemy coraz bardziej skomplikowane sieci nerwowe.
Doskonalące się sieci umożliwiają dalsze poszerzanie naszego pojmowania i naszych umiejętności. To, w jakim kierunku i z jaką intensywnością przebiega ten rozwój, zależy od nas. Sami projektujemy i budujemy nasz własny układ nerwowy.
Dokonuje się to dzięki temu, że wykazujemy aktywność – zdobywając wiedzę, pracując, bawiąc się. Dzieje się to poprzez nasze zmysły, uczucia i ruch. Dzieje się to w taki sposób i w takim zakresie, aby nasz umysł mógł sprostać naszym wymaganiom, przekonaniom i wyzwaniom.
Wyrazy z wyrazu
Przebieg ćwiczenia:
Wybierz długi wyraz np.: pomidoreczek supermarket, lokomotywa, parostatek, kwiatuszek, rzeczpospolita, karambol, szarlotka i utwórz z niego jak najwięcej innych wyrazów. Na przykład z wyrazu pomidoreczek można utworzyć nie tylko: pomidor i czek, ale również pod, por, mop, Mirek, dok, doczek, dom, rok, roczek, czop, zero, kod, kir, Romek i wiele innych.
Wersje:
Łatwa:
Wyraz źródłowy (np. pomidoreczek) jest zapisany – widzisz go. Wyrazy tworzone - zapisujesz.
Trudniejsza:
Wyraz źródłowy jest wyobrażony – nie widzisz go przed sobą, tylko w wyobraźni.
Wyrazy tworzone - zapisujemy.
Przy problemach z wyobrażeniem długiego wyrazu źródłowego, wybierz krótszy.
Wybrany wyraz wcale nie musi być tak długi, jak te z podanych przykładów.
Najtrudniejsza:
Wyraz źródłowy i wyrazy utworzone z niego przechowuj w pamięci. Czyli nic nie zapisujesz!
Jest to wersja osiągalna chyba tylko dla absolwentów treningów pamięci.
Korzyści:
Rozwija kreatywność, stymuluje rozwój inteligencji lingwistycznej. Kształci pamięć roboczą, a w wersjach zaawansowanych - również umiejętności zapamiętywania. Jest to także typowe ćwiczenie aktywizujące – ożywia i przygotowuje do intensywnej pracy umysłowej.
Słowa można tworzyć gdziekolwiek; w tramwaju, pociągu, idąc ulicą (z przerwą na bezpieczne przejście przez nią) czy gdziekolwiek – dla rozrywki. Można wykorzystać będące w zasięgu wzroku napisy.
Koniecznie trzymaj się zasady: wykorzystujemy tylko te literki, które są w wyrazie źródłowym. I nie kończ zbyt szybko!
Zaskoczysz siebie tym, jak wiele wyrazów możesz w ten sposób utworzyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz