Diagnostyka biorezonansowa

Biorezonans

Diagnostyka biorezonansowa to bardzo młoda metoda diagnostyczna, opracowana przez niemieckich elektroników w latach 70-tych, która nie jest metodą uznaną przez środowiska akademickie. Jej podstawy
biofizyczne są jednak w sumie dość proste. A w każdym bądź razie proste dla przeciętnego studenta wydziału elektrycznego politechniki.

Metoda ta jest podstawowym źródłem informacji o stanie zdrowia pacjenta i przyczynach jego dolegliwości.

Podstawą fizyczną testu biorezonansowego jest zjawisko rezonansu elektromagnetycznego, szeroko wykorzystywane w elektronice i telekomunikacji. O zjawisku tym uczą się studenci politechnik na
początku swojej edukacji, gdyż jest ono podstawą do dalszych studiów w tym zakresie. Istotą tego zjawiska jest pochłanianie przez układ odbiorczy (np. antenę telewizyjną) energii o ściśle określonej
częstotliwości, tej, która jest częstotliwością rezonansową dla danego układu.

Również organizm człowieka jest bardzo złożonym układem odbiorczym, w którym znajdują się struktury zdolne do rezonansowego pochłaniania określonych częstotliwości z zakresu częstotliwości Hz-kHz.

Jeśli przez organizm pacjenta przepuści się prąd o częstotliwości, która rezonuje w ciele pacjenta, energia tego prądu jest pochłaniana. Prąd, który wtedy płynie, jest znacznie mniejszy, niż w przypadku prądu, który nie rezonuje z pacjentem. Można to zaobserwować na skali amperomierza w urządzeniu pomiarowym lub jako niższą wysokość dźwięku generowanego w urządzeniu przez ten prąd. Mówiąc inaczej - częstotliwości rezonansowe, jako, że są silniej pochłaniane, cechują się większym oporem elektrycznym.

Różne substancje mają swoje własne widma elektromagnetyczne, czyli częstotliwości rezonansowe. Aby zadziałać na organizm sygnałem specyficznym dla jakiejś substancji, należy położyć próbkę substancji
na elektrodę i wzmocnić otrzymany w ten sposób sygnał lub też można skorzystać z gotowego sygnału zmagazynowanego w pamięci komputera - najnowsze karty analogowo-cyfrowe posiadają możliwość wytwarzania sygnałów mniej więcej do częstotliwości 1 MHz. Główny problem związany jest z faktem, że analizowane sygnały są bardzo słabe - są to napięcia rzędu 1 mikrowolta. Oznacza to, że sprzęt użyty do pomiaru musi być z górnej półki, gdyż nie może generować żadnych własnych szumów, które maskowałyby sygnał właściwy.

Obserwując spadek natężenia prądu po położeniu leku na elektrodę można stwierdzić, że lek ten po wejściu do organizmu będzie oddziaływać na pacjenta elektromagnetycznie. Zważywszy, że efekt kliniczny poszczególnych preparatów jest znany, można domniemać, jaki będzie końcowy efekt oddziaływania leku na organizm. Jednak zważywszy na nowatorstwo metody, nie zostały jak dotąd przeprowadzone
odpowiednio wiarygodne dla środowisk medycznych badania, które by potwierdzały słuszność tej metody oceny stanu pacjenta i doboru terapii.

Siłę rezonansu można określić, badając, przy jakim wzmocnieniu obserwowany rezonans zanika. Im wyższy jest ten poziom, tym silniej dany sygnał jest pochłaniany. Wynika to z tego, że struktury odbierające energię w skutek zjawiska rezonansu, mogą odebrać jedynie określoną ilość tej energii. Jej nadmiar przepływa przez tkanki bez pochłonięcia, co się objawia zanikiem obserwowanego zjawiska rezonansu.

Rezonans przy wzmocnieniu 10x to słabe pochłanianie energii, 30x - średnie, 50x - dość silne, 70x - bardzo silne. Trzeba zaznaczyć, że mierzona siła rezonansu ma charakter jedynie orientacyjny i musi być interpretowana indywidualnie w stosunku do poszczególnych testowanych preparatów.

Biorezonansem testować można prawie wszystko, gdyż każda witamina, minerał, aminokwas, hormon, metabolit, drobnoustrój, alergen, tkanka, narząd, toksyna... wszystko to ma swoje własne widmo
elektromagnetyczne. Testować można też m.in. obciążenie geopatyczne, tendencje degeneracyjne, nowotworowe, guzy łagodne, zakwaszenie organizmu, zainfekowanie grzybami, pasożytami...
... i nie jest to koniec listy.

Jedynym ograniczeniem jest czas i wytrzymałość punktów pomiarowych na palcach osoby badanej, gdyż te wytrzymują pewną określoną ilość uciśnięć elektrody, po czym możliwość pomiaru w danym punkcie się
kończy.

Sprzęt do wykonywania testu biorezonansowego posiada certyfikaty Unii europejskiej EN ISO 13485 oraz EN ISO 9001 gwarantujące bezpieczeństwo ich zastosowania w medycynie.

www.martadymek.suportio.pl