Stymulacja mózgu wszczepianymi elektrodami

Stymulacja mózgu wszczepianymi elektrodami jest stosunkowo nową metodą walki z chorobami neurologicznymi. Elektrody są cienkie jak włos, czasem umieszcza się je na głębokości kilku centymetrów w czaszce.

Elektrody są połączone z przewodem biegnącym wewnątrz ciała pacjenta do neurostymulatora. Jest to niewielkie urządzenie z wewnętrzną baterią wszczepiane w klatkę piersiową chorego (zwykle w okolicy obojczyka). Stymulator reguluje parametry impulsów elektrycznych wysyłanych przez elektrodę w mózgu, a lekarz może je zmieniać, posługując się specjalnym urządzeniem – przez skórę.

Podczas operacji wszczepienia elektrod pacjent jest przytomny. Dokładne położenie elektrod ustalane jest dzięki nowoczesnym metodom obrazowania medycznego zwłaszcza tomografii. Efekty różnią się w zależności od tego, w jakim miejscu wszczepiona zostanie elektroda.

Stymulacja mózgu stosuje się zwłaszcza do walki z drżeniem kończyn pacjentów cierpiących na chorobę Parkinsona. Metoda ta nie pozwala na całkowite wyleczenie, jednak zwiększa komfort życia chorego. Ze względu na potencjalne ryzyko związane z operacją wykorzystuje się ją u osób, którym inne metody nie mogą pomóc. Od 2005 roku stara się wykorzystywać stymulację mózgu do zmniejszenia objawów depresji oraz zespołu Tourette’a. 

Naukowcy chcą też łagodzić epilepsję, bóle głowy oraz nerwice.